Afgedankt of Goed Werkgeverschap?

Ik ben sinds een paar jaar werkzaam als vrijwilliger bij het Nederlandse Rode Kruis. Ik werkte in een gezellige club chauffeurs en was voornamelijk bezig met het vervoeren van mensen, die als gevolg van een of meerdere beperkingen aangewezen zijn op begeleid vervoer. Geen taxiwerk, maar gespecialiseerd vervoeren van mensen van keukentafel tot keukentafel. Ook vervoerden wij jonge mensen naar hun dagopvang. Het ging dan voornamelijk om cliënten, die niet door de reguliere taxibedrijven vervoerd konden worden.

Sinds de Coronacrisis is er flink de klad gekomen in ons dienstenaanbod. Om te beginnen mochten alle chauffeurs en begeleiders, die in de zogenaamde risicogroep zitten niet meer ingezet worden. Een harde klap voor de organisatie, de cliënten en zeker voor de vrijwilligers, die het betrof. Van het een op het andere moment waren zij monddood gemaakt en mochten ze niet meer zelf een keuze maken of zij wel of niet dit mooie werk wilden doen.

Het gevolg was en is, dat meerdere van onze cliënten nu al maanden thuis zitten, niet naar de noodzakelijke dagopvang of hulp kunnen en het is ook wel duidelijk, dat met name de cliënten met een verstandelijke beperking hier heel veel last van hebben.

Maar we konden het nog enigszins accepteren. De directie van het Rode Kruis nam dit besluit immers in het belang van die extra kwetsbare groep vrijwilligers. Als goed werkgever bescherm je immers jouw medewerkers.

De meeste vrijwilligers bleven lid en hoopten op betere tijden. Immers, als je eenmaal gevaccineerd zou zijn, dan behoorde je toch niet meer tot de risicogroep?

Nou, daar denkt de directie van het Rode Kruis toch anders over. Ook als je gevaccineerd bent, dan wordt je volgens hen niet immuun en blijf je een risicogroep. Dus ook na vaccinatie mag je als zeventig plusser niet worden ingezet. En als je dat nu vergelijkt met de risico’s, die  mensen tussen de 50 en de 70 lopen, die nog niet zijn ingeënt en dagelijks het risico lopen, dat zij een besmet persoon vervoeren of behandelen, dan kun je toch je afvragen of er nu niet sprake is van leeftijdsdiscriminatie. Ik denk, dat een jurist hier wel een hapje in zou willen zetten.

Maar wat het ergste is? Die managers, die dit soort besluiten nemen hebben niet eens in de gaten hoeveel leed zij veroorzaken bij de vrijwilligers, die soms al bij het Rode Kruis zaten, toen de dames directeuren nog in de luiers lagen.

Ik ben van mening, dat die mensen in de risicogroep gewoon weer ingezet kunnen worden als vrijwilliger. Mits ze gevaccineerd zijn natuurlijk. Volgens alle instanties lopen ze daarna niet méér risico om ernstig ziek te worden dan wie dan ook. En daarnaast is het dan ook nog eens hun eigen schuld. Hadden ze maar moeten stoppen.

Er zijn er steeds meer, die denken, dat de leiding van het Rode Kruis deze Corona crisis misbruikt als een mooi middel om van die oudere garde af te komen. Maar dat is natuurlijk gewoon complot denken.