De postbode stond met de telefoon in de hand al een kwartier voor ons huis. Ik spurtte er naartoe om te vragen of hij mijn pakje nu dan wel in de brievenbus had gedaan. De vorige week had PostNL namelijk zomaar besloten, dat de leverantie een paar dagen later zou worden. En nu was het een paar dagen later en stond de man, duidelijk van de pensioengerechtigde leeftijd, voor mij, klaar om van zich af te bijten.
Het pakje was er weer niet en hij had gezien, dat het wel in zijn systeem stond, maar het pakje er toch niet was.
Ik vertelde hem over het mailtje, dat ik net had gekregen. In dat mailtje stond, dat het pakketje vandaag geleverd zou worden. Hij wist daar niks van. Als mijn pakje niet in zijn tas zat, dan was het er niet. Dan had „Rotterdam” het niet opgestuurd. Tenminste, dat zou kunnen. „Misschien zit het er morgen wel bij.”, probeerde hij mij nog gerust te stellen. Ik wenste de man een fijne avond toe. Hij leek mij de rotste niet.
Bij het klagen via Twitter stuitte ik op veel artikelen, die duidelijk maakten, dat ik bepaald niet de enige was, die ernstig gefrustreerd was geworden. Een stukje van de site van Emerce logistics:
„Ook als de bezorgdiensten een tijdstip of -blok beloven waarin ze een pakketje afleveren, blijkt dat ze die belofte lang niet altijd goed kunnen invullen. “Pakketjes bezorgd door bpost, DPD, GLS of UPS komen het vaakst niet op tijd (19%). PostNL (14%) en DHL (15%) doen het iets beter. Eigen bezorgdiensten van winkels zijn het meest punctueel en komen in slechts 6% van de gevallen niet op de afgesproken tijd”, aldus de onderzoeker.”
De consumentenbond kwam ook in 2018 al met dit soort berichten. Dus om Corona de schuld te geven, zoals PostNL al een paar keer probeerde, is flauwekul.
Het probleem zit duidelijk dieper, maar het zou al een heel stuk schelen als men het falen eerlijk toegaf en ook een beetje helderder zou zijn met het geven van een verklaring, waardoor dat pakje er nu alweer niet is.
Want zonder die uitleg, denk je al gauw dat ze laks, onzorgvuldig en ongeïnteresseerd zijn. En nog arrogant naar de klant toe ook. Als ik nu zou weten, dat de sorteerder een hartaanval had gekregen of dat er iemand voor de vrachtwagen met mijn pakketje was gelopen, dan gaf ik ze met liefde nog een extra dagje respijt.
Nu heb ik alleen maar, voor de zoveelste keer, zwaar de pest in.
Herman Stel 't 